Een ode aan onze Vlaamse volksdansen…

Van 13 tot 19 april 1936 vonden er in Gent congressen plaats in het kader van de ‘de Week van de Wetenschap’.

Naast een liederavond met Willem De Meyer en een “Feesaand gewij aan Suid-Afrika” stond er ook een Kempische avond geprogrammeerd.

In het verslag van dit congres lezen we over de Kempische avond:

Door de aloude schuttersvereniging de St. Sebastiaansgilde uit Esschen — die in groot ornaat verscheen — werden een aantal dansen uitgevoerd die (soms van uit Bruegel's tijd) gelukkig nog zijn blijven voortleven in dit uiterste N. W. van de Antwerpse Kempen, er met angstvallige zorg in ere worden gehouden zoals ze waren, en gedanst worden in de oude, vooral bij de vrouwen zo mooie, Kempische klederdracht.

Meer dan veertig dansers, mannen en vrouwen, van wie de jongste 35 en de oudste (aanwezige) 83 was, en de zwaarste vrouw (een felle !) 109 kilo weegt.

Volkskunst op zijn allerbeste, folklore uit de bovenste lade, die bij de kenners —overigens wel bij alle aanwezigen, en de zaal was bomvol — een onvergetelijke indruk naliet. Ook de Noordnederlandse pers wist over deze Kempische avond — dan nog zeker vergeleken met zekere oud-Hollandse dansavonden — niets dan goeds.

Een van de nummers, een quadrille werd enkel 14 dagen tevoren terug gevonden en wel door het feit dat één van de oude dansers zich plots de muziek herinnerde. De trawanteldans uit Westerloo -- die nog teruggaat op een zeer oude zwaardendans? -- kon niet worden uitgevoerd, omdat drie van de dansers – brievenbestellers -  in de week geen vrijaf krijgen.

Zou het verkeerd zijn indien bij onze studerende jeugd zulke dansen weer de voorkeur gingen krijgen boven sommige dansen van nu ?